Wady statyczne kończyn dolnych
Rozwijają się one w następstwie dysproporcji między wytrzymałością mięśni i aparatu więzadłowo-torebkowego stóp a ich obciążeniem. Przyczyną tych dysproporcji może być: 1) osłabienie napięcia i siły mięśni ogólne i miejscowe (np. po chorobie obłożnej, w chorobach przebiegających z kwasicą, przy niedrożności górnych dróg oddechowych, ogólnym osłabieniu itp.), 2) zaburzenia krążenia (żylaki), 3) otyłość i nadwaga, 4) przeciążenie stóp długotrwałą pracą w pozycji stojącej, długotrwałym marszem (sklepowi, listonosze, chirurdzy, pielęgniarki itp.),. 5) dłuższe unieruchomienie kończyn dolnych itp.
Mięśnie stopy przystosowane są do krótkotrwałej pracy, np. w czasie chodzenia. Krótkotrwały ich skurcz utrzymuje w prawidłowym ustawieniu luki podłużne i poprzeczne. W czasie stania mięśnie przybierają napięcie statyczne, jednak pod wpływem stałego rozciągania słabną. Krążenie krwi jest upośledzone, prowadzi do miejscowej kwasicy i osłabienia. Łuki stóp utrzymywane są wtedy przez elementy bierne – więzadła i torebki stawowe. Dalsze działanie sił nacisku rozciąga również więzadła i wtedy dochodzi do przesunięć powierzchni stawowych kości stępu w kierunku obniżenia łuków podłużnych, odwiedzenia i nawrócenia przodostopia, odwiedzenia i nawrócenia tyłostopia. Kość skokowa ulega zgięciu podeszwowemu i przy- wiedzeniu, a pięta odwiedzeniu. W wyniku tych przemieszczeń rozwija się obraz stopy płasko-koślawej statycznej.