Medycyna blog - choroby: Dobry Lekarz - Wrocław, Poznań, Kraków

W długotrwałym nadciśnieniu tętniczym dochodzi do zaburzeń krążenia mózgowego, czasem stanów groźnych dla życia. Do niedawna sądzono, że za stan patologiczny określany jako encefalopatia nadciśnieniowa odpowiedzialny jest kurcz tętnic mózgowych, któremu towarzyszą wybroczyny na dnie oczu, wysięk i obrzęk tarczy nerwu wzrokowego.

Obecnie wiadomo, że naczynia mózgowe podlegają autoregulacji zależnie od wysokości ciśnienia tętniczego systemowego. Z chwilą kiedy średnie ciśnienie tętnicze przekracza graniczną wartość 24 kPa (180 mm Hg) zwężone tętnice ulegają nagłemu rozszerzeniu. Naczynia o słabszym umięśnieniu nie wytrzymują tak wysokiego ciśnienia i rozszerzają się: znacznie wzrasta „perfuzja” mózgowa, ale jednocześnie zwalnia się przepływ przez naczynia mózgowe. Może wówczas dojść do przesiąkania do przestrzeni pozanaczyniowych i obrzęku mózgu. W stanach tych stosuje się leki rozszerzające naczynia: diazoksyd, nitroprusydek sodowy. Wraz ze spadkiem ciśnienia tętniczego krwi normalizuje się przepływ w naczyniach mózgowych. Pamiętając, że leki te powodują zatrzymywanie sodu i wody, co łączy się z narastaniem hiperwolemii, należy łącznie podawać furosemid.