METABOLIZM I KLIRENS
Estrogeny metabolizowane są w narządach docelowych, ale także w wątrobie, nerkach, nadnerczach i krwinkach czerwonych. We wszystkich tych narządach istnieją możliwości przekształcenia 17|5-estradiolu do estronu, dzięki obecności we krwi 17j3-dehydrogenazy. Wątroba ma ponadto 16a-hydroksylazę, co umożliwia powstawanie w niej estriolu i 16a-hydroksyestronu. Wątroba ma również zdolności hydroksylacji i me- toksylacji przy C-2.1
Eliminacja estrogenów z organizmu odbywa się głównie przez wydalanie ich z moczem. Niewielka ilość estrogenów jest wydalana z kałem. Głównymi estrogenami wydalanymi z moczem są estradiol, estron i estriol – przede wszystkim jako metabolity połączone z kwasem gluku- ronowym, a tylko w niewielkim stopniu jako siarczany. Wydalanie estrogenów wynosi w zależności od fazy cyklu: w I fazie 10,25 pg/24 h, a w II fazie – 30-50 pg/24 h.
Podczas ciąży głównym estrogenem wydalanym z moczem jest gluku- ronian estriolu.
Wydalanie estrogenów w ciąży jest ponad 1000-krotnie większe niż w fazie folikularnej cyklu miesiączkowego. Zarówno wytwarzanie estrogenów w łożysku, jak i ich wydalanie zależą od takich czynników, jak stan wydolności łożyska, stan płodu, prawidłowa wątroba i nadnercza płodu, stan wątroby i nerek matki, choroby matki (cukrzyca, choroby nerek), stosowane leki. Istnieje silna zależność między wydalaniem estrogenów z moczem a zdolnościami do aromatyzacji w łożysku. Zależność ta istnieje podczas całej ciąży.