LEKI PRZECIWKRZEPLIWE
Podczas leczenia lekami przeciwkrzepliwymi niezbędna jest kontrola laboratoryjna ze względu na duże różnice w osobniczej wrażliwości na te leki, jak również ich częstą interakcję z innymi przyjmowanymi jednocześnie lekami. Najczęściej oznacza się czas protrombinowy wg Guic- ka, zależny od stężenia czynników krzepnięcia I, II, V, VII i X.
W okresie rozpoczynania leczenia lekami przeciwkrzepliwymi czas pro- trombinowy należy oznaczać codziennie, w miarę stabilizacji wyników na poziomie terapeutycznym co 2 -4 dni, a przy długotrwałym leczeniu ambulatoryjnym co 2-4 tygodnie,
W okresie leczenia lekami przeciwkrzepliwymi wskazane jest również okresowe badanie osadu moczu. W przypadku stwierdzenia znacznego krwinkomoczu, należy przeprowadzić badanie czasu protrombinowego i odpowiednio zmniejszyć dawkę antykoaguiantów.
Chorzy leczeni lekami przeciwkrzepliwymi nie powinni przyjmować bez wiedzy lekarza prowadzącego żadnych leków oraz leków wykazujących interakcję z lekami przeciwkrzepliwymi: barbituranów, chloramfenikolu, sulfonamidów o przedłużonym działaniu, allopurynolu, fenylobu- tazonu, chinidyny i salicylanów. W przypadkach koniecznych należy zastosować leki zastępcze.
Należy również wspomnieć o możliwości pojawienia się inhibitorów krzepnięcia, zwłaszcza w przypadkach polekowego tocznia trzewnego po chloropromazynie, izoniazydzie, penicylinie i streptomycynie oraz o zwiększeniu iibrynolizy po podaniu stanazololu i fenforminy.