Leczenie czerwonki
Leczenie czerwonki powinno być objawowe i przyczynowe. W leczeniu przyczynowym duże znaczenie ma sulfaguanidyna, która słabo absorbuje się w jelitach, toteż stosujemy ją w dawkach wysokich: -0,3—-0,4 na kg wagi na dobę, dzieląc dawkę .na 4—6 porcji. Inne absorbujące się leki, jak sulfadiazyna, sulfatiazol, stosowane są w dawkach -0,2 na kg wagi na dobę. Leczenie sulfonamidami należy zaczynać wcześnie i pomimo poprawy nie odstawiać leku, lecz podawać jeszcze przynajmniej w ciągu następnych 3 dni. Spośród antybiotyków stosowane są głównie chloromycetyna (5-0 mg na kg wagi) oraz streptomycyna (3-0—5-0 mg na kg wagi). W toksycznych postaciach stosowano surowicę przeciwczerwonkową wieloważną w dawkach dużych.
Postępujące odwodnienie, zwłaszcza u małych dzieci, zwalczamy przez podawanie częste odpowiedniej ilości płynu doustnie, a w razie uporczywych wymiotów — pod postacią wlewów podskórnych lub kroplowych dożylnie. W razie ujawniających się objawów uszkodzenia krążenia należy stosować środki naczyniowe i sercowe (kardiamid, kofeina, strychnina, glikoza ze strofantyną). Uporczywe i bolesne parcia zwalczamy podawaniem przetworów belladony w czopkach, papa- veiinum hydrochloricum itp.