Medycyna blog - choroby: Dobry Lekarz - Wrocław, Poznań, Kraków

Larwy inwazyjne nie pobierają pożywienia – korzystają ze zgromadzonych, na okres kilku tygodni, w ich ciele substancji zapasowych. Larwy te odznaczają się dużą ruchliwością, wydostają się na rośliny, wilgotne ściany w kopalniach, mogą też przybierać postawę zbliżoną do pionowej, co ułatwia im zaatakowanie żywiciela. Wiąże się to z ich właściwością żywego reagowania na bodźce chemiczne, dotykowe oraz cieplne (taksje) i zdolnością do aktywnego przenikania przez skórę człowieka (najczęściej przez mieszki włosowe) do naczyń krwionośnych i chłonnych. Z prądem krwi żylnej przenoszone są przez prawą część serca do płuc, z naczyń włosowatych do wnętrza pęcherzyków płucnych, a dzięki ruchom nabłonka rzęskowego ze śluzem – do oskrzelików, oskrzeli, tchawicy i gardła. Połknięte trafiają do jelita cienkiego i przechodzą tam trzecie linienie. Po 13 dniach odbywa się ostatnie czwarte linienie, dające początek ostatniemu, piątemu stadium rozwojowemu, prowadzącemu już do powstania dojrzałych płciowo samców i samic. Pomiędzy 28 a 35 dniem samice składają jaja.

Zarażenie żywiciela może również nastąpić drogą doustną razem z zanieczyszczoną larwami wodą lub pokarmem. Dalszy rozwój odbywa się w jelicie lub możliwa jest wędrówka larw przez ścianę jelita do krwiobiegu żylnego i do płuc. Część larw przedostaje się do dużego krwiobiegu i do różnych narządów, gdzie najczęściej następuje ich obumarcie, lub jako larwy, tzw. drzemiące, miesiącami pozostają