HORMONY MĘSKIE CZĘŚĆ 2
Wobec niepożądanych skutków podawania testoidów samicom rozmaitych gatunków zwierząt szereg badaczy stoi na stanowisku, że nie należy stosować ich u kobiet. Mimo to wprowadzono testoidy do terapii ginekologicznej w niektórych zaburzeniach cyklu miesięcznego (np. dysmenorrhoea functionalis), w przypadkach śródmaciczenia, w torbielowatym przeroście sutków kobiecych itd. Stosowanie ich powinno być jednak bardzo ostrożne ze względu na możliwości wystąpienia niepożądanych objawów (ińrilisatio), Należy również pamiętać, że w zaburzeniach okresu przekwitania lub kiedy chodzi o powstrzymanie procesu wytwarzania mleka, niektóre z ciał rujopędnych działają znacznie lepiej. Dawki testosteronu u kobiet wahają się w granicach 10-25 g (podawanych w zastrzykach trzy razy tygodniowo).
Wszystkie dotychczas znane testoidy, sporządzone syntetycznie, należą również do sterydów. Spomiędzy nich największe rozpowszechnienie zyskał methyl-testo- steron, gdyż może być podawany doustnie bez wybitniejszej zmiany jego właściwości hormonalnych. Inne testoidy sztuczne nie nadają się do stosowania drogą przewodu pokarmowego. Podajemy je pozajelitowo. Estry testosteronu mają tę wyższość nad czystym testosteronem, że działanie ich trwa dłużej ze względu na opóźnione wchłanianie ich przez ustrój.
Jeśli chodzi o działanie przede wszystkim miejscowe f ulcus cruris, prurüus vulvae, acne vulgaris), można hormon męski stosować w postaci maści wcieranej codziennie w ilości 2-3 g.
Jest rzeczą znamienną, że testosteron pobudza do przerostu nerki zwierząt ssących. Podawanie testóidów mężczyznom pobudza wprawdzie komórki śródmiąższowe jąder, ale tylko w niedużym stopniu, dlatego też wyniki lecznicze uzyskane tą drogą w przypadkach niedomogi płciowej są nietrwale.