Medycyna blog - choroby: Dobry Lekarz - Wrocław, Poznań, Kraków

Rozdrabnianie pojęcia receptora ß-adrenergicznego świadczy jedynie o niedoskonałości wiedzy na temat zjawisk zachodzących na poziomie molekularnym w czasie interakcji amin katecholowych i ich antagonistów z komórką efektora. W dwadzieścia lat po ogłoszeniu swojej hipotezy Ahl- quist [21] przyznał: „biochemiczne wyjaśnienie farmakologicznego działania amin katecholowych już wkrótce zastąpi koncepcję receptorową”.

Przed przystąpieniem do dalszych rozważań dobrze jest zdać sobie sprawę, jak krucha jest klasyfikacja receptorów adrenorgicznych oparta na ustaleniu gradientu wrażliwości danego narządu w stosunku do dwu lub trzech agonistów i znacznej liczby antagonistów. Stosowanie tych kryteriów klasyfikacji grozi wytworzeniem się błędnego koła w rozumowaniu. Posłużmy się przykładem. Propranolol blokuje jakiś efekt farmakologiczny izoprenaliny, w związku z czym efekt ten klasyfikuje się jako ß-adrener- giczny, Z drugiej strony nowy związek chemiczny zaliczamy do grupy LBA, gdyż znosi on efekt farmakologiczny nazwany przez nas a priori efektem typu ß tylko na tej podstawie, że w określonych warunkach był on blokowany przez propranolol.

Reakcje typu a, cq, cq, ß, ß,, ß2 nie są nierozerwalnie związane z danym narządem, lecz zależą od różnic gatunkowych [142], wieku ustroju [321], temperatury [151, 166, 874, 1041], stopnia polaryzacji błony komórkowej, składu jonowego i pH płynów ustrojowych [62], obecności metabolitów oraz wielu innych czynników. Dlatego też dalsze mnożenie podgrup receptorów adrenergicznych na podstawie oceny interakcji narządu z agonistą lub antagonistą jest zajęciem nie wnoszącym nowych treści.

Używając w dalszym ciągu określeń receptorów a-, ß-, ßj- lub ßradre- nergicznych należy być świadomym, że znajdujemy się w okresie przejściowym i litery greckie alfabetu tylko orientacyjnie skierowują naszą uwagę na odczyny adrenergiczne podkładane pod te symboliczne określenia.