Cechy biochemiczne niedoczynności kory nadnerczy
U chorych na cisawicę bardzo łatwo dochodzi do ostrej niewydolności nadnerczy, najczęściej w czasie infekcji i po urazach.
Cechami biochemicznymi niedoczynności kory nadnerczy są: hiponatremia z hipochloremią i hiperkaliemią, zagęszczenie i niedocukrzenie krwi, zwiększenie tolerancji na glikozę i nadmierna wrażliwość na insulinę. Największe znaczenie diagnostyczne ma wykazanie obniżonego wydalania 11-oksysterydów i 17-ketosterydów, a zwłaszcza brak odczynu nadnerczy po podaniu ACTH. Powszechnie stosuje się próbę Thorna polegającą na obniżeniu zawartości eozynofilów we krwi obwodowej po podaniu ACTH.
Leczenie. Należy wyrównać zaburzenia powstałe z braku gliko- kortykosterydów, mineralokortykosterydów oraz androgenów.
Dla wyrównania niedoboru sodu poleca się obfite solenie pokarmów. W poronnych postaciach niedoczynności kory nadnerczy niekiedy wystarcza wyłącznie leczenie dietetyczne, na ogół jednak trzeba je kojarzyć z podawaniem sterydów nadnerczowych. Zaleca się kortyzon 2 razy dziennie po 1h—1/2 tabl. a 25 mg lub hydrokortyzon 3—4 razy dziennie po V4 tabl. a 2-0 mg. Celowe jest podawanie androgenów, np. metylo- testosteronu.
Przy złej tolerancji diety zasobnej w sól może zachodzić konieczność podawania domięśniowego DOCA w dawce około 1 mg na dobę.i Aby uniknąć codziennych wstrzykiwali, wszczepia się podskórnie w okolicę międzyłopatkową pelotki DOCA (pelotka 125 mg uwalnia -0,5 mg hormonu na dobę).
Wszelkie urazy psychiczne czy fizyczne mogą spowodować wystąpienie ostrej niewydolności nadnerczy u chorych na chorobę Addisona. Podkreśla się niebezpieczeństwo kąpieli słonecznych i naświetlań lampą kwarcową. Przy wszelkich infekcjach należy podawać antybiotyki oraz zwiększone dawki hormonów.