ATENOLOL
Atenolol opisany przez Barretta i wsp. w 1973 r. [69] należy do grupy kar- diowybiórczych antagonistów receptorów (iradrenergicznych. Jest. to izomer praktololu w obydwu tych związkach jeden z łańcuchów bocznych pozostaje bez zmiany, natomiast drugi łańcuch w przypadku praktololu stanowi grupa acetylaminowa CHS CO-NH -, a w atenololu zaś izomeryczna grupa HaN CO CH2 -. Atenolol nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej i działania błonowego u zwierząt [69 435, 449].
Badania u ludzi potwierdziły właściwości fi-blokujące [404] i kardiowy- blórcze tego leku [666]. W zależności od podanej dawki atenolol zmniejsza liczbę uderzeń serca na minutę, hamuje pojemność wyrzutową serca, nie wpływa na przepływ wieńcowy, nie zmienia pojemności wyrzutowej ani oporów w naczyniach obwodowych [52]. Według Stephana 1948] nawet w niewielkich dawkach wpływa depresyjnie na mięsień sercowy. Zwiększenie dawki ma proporcjonalnie powiększać kardiodepresyjne działanie atenolu. Przeciwny pogląd reprezentuje Harry [449], który wykazał brak negatywnego działania inotropowego zarówno in vitro na izolowanych mięśniach brodawkowatych serca królika, jak również in vivo na sercu psa.’Dopiero, gdy dawka w tym ostatnim modelu przekraczała wartość 40 mg/kg, wtedy – zdaniem tego autora – pojawia się wpływ kardiode- presyjny leku.