Aldosteronizm i Zespół Conna
Aldosteronizm. Dzieli się na aldosteronizm pierwotny, czyli zespół Conna, spowodowany nadmiernym wydzielaniem chorobowo zmienionej kory nadnerczy (rak, gruczolak, pierwotny przerost), oraz aldosteronizm wtórny, uwarunkowany czynnikami pozanadnerczowymi.
Aldosteron wzmaga wchłanianie zwrotne sodu oraz zwiększa wydalanie potasu w obrębie kanalików nerkowych, co powoduje wzrost zawartości sodu oraz spadek poziomu potasu w surowicy krwi.
Zespół Conna objawia się osłabieniem mięśni, naśladującym niekiedy niedowłady wiotkie, wzmożonym pragnieniem i wydalaniem dużych ilości moczu, nadciśnieniem. Badanie moczu wykazuje niski ciężar właściwy (który nie zwiększa się pod wpływem pitresyny) może wystąpić niewielki białkomocz.
Wtórny aldosteronizm widuje się m. in. w chorobach nerek przebiegających z obrzękami,’przy niewydolności krążenia, chorobach wątroby (zwłaszcza w marskości), przy ograniczaniu podaży sodu w diecie.
Leczenie w zespole Conna jest w zasadzie operacyjne. Pewną poprawę zyskuje się podając chlorek potasu 3—6 g na dobę.
W przypadkach wtórnego aldosteronizmu próbuje się stosować Spirolakton=Aldakton, środek syntetyczny, hamujący wpływ eddosteronu na kanaliki nerkowe.